Hans Theys ist Philosoph und Kunsthistoriker des 20. Jahrhunderts. Er schrieb und gestaltete fünzig Bücher über zeitgenössische Kunst und veröffentlichte zahlreiche Aufsätze, Interviews und Rezensionen in Büchern, Katalogen und Zeitschriften. 

Diese Plattform wurde von Evi Bert (M HKA : Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) in Zusammenarbeit mit der Royal Academy of Fine Arts Antwerpen (Forschungsgruppe ArchiVolt), M HKA, Antwerpen und Koen Van der Auwera entwickelt. Vielen Dank an Fuchs von Neustadt, Idris Sevenans (HOR) und Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Kati Heck - 2009 - Luigi en zijn bierpul [NL, essay]
Text , 2 p.




__________

Hans Theys


Luigi en zijn bierpul
Nog iets over Kati Heck


- Een van de afgebeelde jonge vrouwen in de triptiek is Julia Wlodkowski, met wie je enkele jaren geleden uit Düsseldorf in Antwerpen bent beland. Waarom zijn jullie naar Antwerpen gekomen?

Kati Heck: Mijn moeder is modeontwerpster en Julia en ik wilden mode studeren. Maar toen we de modeafdeling bezochten, hing daar een verschrikkelijke atmosfeer, precies een ziekenhuis, absoluut niet plezant. Toen hebben we ook een bezoek gebracht aan de academie en besloten we theaterkostuumontwerp te studeren. Als test hebben we echter allebei deelgenomen aan een toelatingsproef voor een andere richting. Ik bij schilderkunst en Julia bij fotografie. We waren allebei geslaagd. Julia had nog nooit een foto gemaakt. Vandaag maakt ze nog altijd mooie foto’s. Ze ensceneert taferelen die ze met een oud fototoestel vastlegt in zwart-wit. Haar foto’s zien eruit als collages, meestal treedt ze zelf op als protagonist. Vroeger hebben we veel samen gemaakt, films bijvoorbeeld, maar meestal was een van ons beiden niet tevreden of voelde iemand zich benadeeld… Ik zie haar straks, trouwens. Ze heeft pas een baby gekregen en Joost, haar man, kookt niet altijd graag. En aangezien onze keuken momenteel verbouwd wordt, kook ik bij hen thuis… Ze hebben mij bijna niet toegelaten tot de schilderkunst. ‘Als je niet die ene schoen had geschilderd,’ vertelde Pat Harris later, ‘dan hadden we je niet aangenomen.’ Ik had een portret geschilderd van een schoen uit de verzameling van mijn moeder. Die heeft een enorme collectie, maar de meeste kan ze niet aandoen omdat de hakken te hoog zijn.

- Je hebt pas drie maanden in een Oostenrijks dorp doorgebracht, omdat daar iemand woont die houten beelden voor je kon snijden. Van welk hout zijn de beelden gemaakt?

Heck: De augurk en de döner-kebab zijn gemaakt van de overblijfselen van constructiepanelen om houten huizen mee te bouwen. De vorm van de döner-kebab is afkomstig van een knuffel die ik vroeger vaak heb gezien toen ik met mijn oom op kermissen werkte. Je kon die winnen in schietkramen. De kebab heeft een hoedje in de vorm van een slablad en een tomatenkapje met een groen kroontje. Het spit is bekleed met bladzilver. Rudi, de houtsnijder, vond dat de bobbels van de augurk tepels moesten hebben. Ik vond dat wel grappig, maar de meeste tepels heb ik er nadien afgeschuurd. Het waren er een beetje teveel.
     De augurk was heel moeilijk te kappen, omdat die multiplex keihard gelijmd is en versplintert. Greg heeft echt afgezien. De gaten moesten voortdurend opgevuld worden met zaagsel dat vermengd was met houtlijm. Dat was mijn werk. Met een paletmes. De augurk en de döner-kebab zijn ook hol vanbinnen. Anders zouden ze te zwaar geworden zijn. Ze zijn opgebouwd uit aan elkaar gelijmde, opeengestapelde ringen, die we gesculpteerd hebben met een kettingzaag. Alleen Luigu is vol. Luigi is de bierdrinkende Neanderthaler. Alle sculpturen hebben gaandeweg namen gekregen. De döner-kebab heette eerst Ali, maar zodra hij zijn muts op had is hij François geworden. Hij zag er ineens veel eleganter uit.
     Luigi en zijn bierpul zijn van lindehout. Het slablad en de tomaat zijn ook van linde. De tafel en de vetplek aan de voet van François zijn van Zirbenhout gemaakt. Zirbenhout is afkomstig van een naaldboom die alleen in Oostenrijk groeit en alleen boven 1290 meter. Als je uit het hout van die boom een bed maakt, slaat je hart twintig slagen per uur minder. De dennenappels van die boom leggen ze in appelschnaps. Het hout voor de knots hebben we in de tuin gevonden: door houtworm aangetast olmenhout. De vloer hebben we gemaakt uit een 150 jaar oude, naar pis stinkende stalvloer. Terwijl Rudi en Greg de beeldhouwwerken kapten, maakte ik de schilderijen. De houtsneden had ik voordien al gemaakt. Op het einde ging het echt vlot.


Montagne de Miel, 10 april 2009