Hans Theys est un philosophe du XXe siècle, agissant comme critique d’art et commissaire d'exposition pour apprendre plus sur la pratique artistique. Il a écrit des dizaines de livres sur l'art contemporain et a publié des centaines d’essais, d’interviews et de critiques dans des livres, des catalogues et des magazines. Toutes ses publications sont basées sur des collaborations et des conversations avec les artistes en question.

Cette plateforme a été créée par Evi Bert (Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) en collaboration avec l'Académie royale des Beaux-Arts à Anvers (Groupe de Recherche ArchiVolt), M HKA, Anvers et Koen Van der Auwera. Nous remercions vivement Idris Sevenans (HOR) et Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Anne Wenzel - 2008 - Sweet Life [NL, interview]
, 2 p.




__________

Hans Theys


Sweet Life
Over een werk van Anne Wenzel



Voor de huidige collectietentoonstelling heeft het S.M.A.K. de kunstenaar Anne Wenzel gevraagd een eerder aangekocht keramisch beeld dat een edelhert voorstelt onder te brengen in een installatie, die een reconstructie is van het oorspronkelijke opzet: hert, meisje, bos. Wenzel bracht een sculptuur mee die aanvankelijk bij het edelhert hoorde: een opengespleten meisje met een gezwel in de hals, dat in een soort van drab begint weg te zakken. Het bos neemt in deze installatie de vorm aan van een muurschildering met Oost-Indische inkt, die op een aquarel-achtige manier in verschillende lagen van licht naar donker wordt aangebracht. 

Wenzel: Ik hou van beelden die een idyllische toon hebben, maar tegelijk het verval in zich dragen. 

- De drab die van het hert lijkt te druipen is heel mooi gevormd. Het lijken wel gipsklodders, maar het is natuurlijk klei…

Wenzel: Ja. Ik hou van het contrast tussen dat volgroeide edelhert en de ongedefinieerde massa die het naar beneden trekt. Het hert lijkt er nog krachtiger door te worden. Door het samengaan van afgewerkte en ongedefinieerde vormen vervaagt ook het zogenaamde verschil tussen abstracte en figuratieve vormen. Beide manieren van kijken komen samen en vormen een eenheid. 

- Het bakken van zo’n beeld is niet makkelijk. 

Wenzel: Het bakken heeft tien dagen geduurd. Eerst heb ik zes weken geboetseerd. Vervolgens hebben we het beeld drie maanden laten drogen. En dan hebben we het super traag, op een heel lage temperatuur gebakken. 

- Je hebt zowel mat als glanzend glazuur gebruikt.

Wenzel: Eerst heb ik het beeld behandeld met engobe: dat is een soort van glazuur die heel veel klei bevat en waar je metaaloxiden in kan verwerken. In dit geval heb ik zwarte engobe en engobe met koperoxide gebruikt. Hoe meer koperoxide, hoe zilverachtiger het beeld wordt tijdens het bakken. Hoe minder koperoxide, hoe groener. Wanneer ik klaar ben met het insmeren van het beeld, giet ik er transparant glazuur over. Ik ga daarbij weinig orthodox te werk. Ik kiep gewoon een paar bakjes leeg. Waar het transparante glazuur neerkomt, gaat het beeld glanzen en spoelt de engobe een beetje weg. Het uiteindelijke effect is onvoorspelbaar. 

- Het bos is goed gelukt. 

Wenzel: De muurschildering is belangrijk, omdat ze de toeschouwer uitnodigt een imaginaire wereld te betreden waaraan je niet kan ontkomen. Dat is iets anders dan gewoon een sculptuur bekijken. 


Montagne de Miel, 17 juli 2008