Hans Theys is een twintigste-eeuws filosoof en kunsthistoricus. Hij schreef en ontwierp tientallen boeken over het werk van hedendaagse kunstenaars en publiceerde honderden essays, interviews en recensies in boeken, catalogi en tijdschriften. Al deze publicaties zijn gebaseerd op samenwerkingen of gesprekken met de kunstenaars in kwestie.

Dit platform werd samengesteld door Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen). Het kwam tot stand in samenwerking met de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (Onderzoeksgroep ArchiVolt), M HKA, Antwerpen en Koen Van der Auwera. Met dank aan Idris Sevenans (HOR) en Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Manon Bara - 2014 - La belle gourmandise [FR, essay]
Tekst , 1 p.




__________

Hans Theys


De mooie gulzigheid
Het werk van Manon Bara



Ik volg het werk van Manon Bara (°1985) sinds ze is afgestudeerd en ik ben telkens weer verrast door de manier waarop ze de wereld verslindt en omvormt tot verbazende voorwerpen. Ik zag films, sculpturen, tekeningen, T-shirts, maar vooral schilderijen. Vaak worden deze schilderijen gemaakt op een onverwachte drager zoals gipsen beeldjes, keramische tegels, sierlampen of wieldoppen. De voorwerpen waarop ze schildert vervullen vaak al een decoratieve functie of vormen een onderwerp van devotie in de levens van de mensen die ze kopen en appreciëren. We weten niet wie deze mensen zijn, maar we voelen ons met hen verbonden door het veredelende werk van de kunstenaar. Als telg van een politiek en sociaal geëngageerde, Franse familie kijkt Bara naar de wereld met de ogen van een verliefd persoon. Haar ogen glanzen als ze tijdens een wandeling door Brussel wijst op dingen die haar ontroeren: een uitstalraam met sporttrofeeën, een mooie bromfiets, kasseien die ‘gepolijst zijn als tanden’, het opschrift van een frietkraam, ‘met een mooie ronde letter uit de jaren zestig’. Dezelfde passie is voelbaar in haar gulzige schilderijen die de wereld omvamen en getransformeerd tot ons brengen…

Ze schildert met lakverf, een materie met een directe, bijna vulgaire schoonheid, in deze plastische vorm ongebruikelijk in de hedendaagse kunst. Haar op wieldoppen geschilderde portretten van muzikanten en andere bekende personen zijn vrolijk en verrassend. En ook al vermengt de vreugde zich met melancholie, ze wordt niet zwaar. Ziehier werk dat spreekt, dat zich moeit, dat zich verzet, dat weigert van niet te bestaan. Al te vaak, na een geestdriftig betoog, besluit Bara met de woorden: ‘Maar ik kom ervan terug…’ Ik hoop dat ze nergens van terugkomt en blijft doorgaan.


Montagne de Miel, 23 mei 2014