Hans Theys is a twentieth-century philosopher and art historian. He has written and designed dozens of books on the works of contemporary artists and published hundreds of essays, interviews and reviews in books, catalogues and magazines. All his publications are based on actual collaborations and conversations with artists.

This platform was developed by Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) in collaboration with the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp (Research group Archivolt), M HKA, Antwerp and Koen Van der Auwera. We also thank Idris Sevenans (HOR) and Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Marc Van Tichel - 2015 - Het open plooien [NL, review]
Review , 2 p.




__________

Hans Theys


Het open plooien
Enkele woorden over het werk van Marc Van Tichel



LIIIm3 is een experimentele kunstruimte in Antwerpen, die gedreven wordt door de kunstenaars Karolien Chromiak, Liesje De Laet en Dennis Ramaekers. Het voorbije jaar was er werk te zien van Gina Hendry & Kristin Reiman, Sacha Eckes, Lodewijk Heylen, Koen Theys en Karina Beumer. Momenteel loopt er een mooie tentoonstelling met vederlicht werk van Marc Van Tichel (°1966).

De tentoonstelling bestaat uit drie werken. Het eerste werk heet ‘Magenta’ en bestaat uit een diaprojectie, twee geschilderde latjes en een spiegeltje. De als ruimtelijke accenten, op fijne spijkertjes rustende, verticaal aangebrachte latjes zijn blauw en geel. Over één lat worden dia’s geprojecteerd die door de veroudering magenta geworden zijn. Het spiegeltje verbindt de twee latten door het licht van de projectie verder te werpen. Omdat de dia’s in om het even welke richting geprojecteerd worden, begrijpen we dat het niet om de afbeeldingen, maar om de kleur gaat. In dezelfde ruimte zien we ook een lasertje dat een rood lichtpuntje werpt in een hoekje. “Als je zo’n lichtpuntje in een hoek laat vallen, ontstaat er een kleine halo doordat de stralen een beetje weerkaatsen,” vertelt Van Tichel. “Mij doet dit ook denken aan iconen, waarvan beweerd wordt dat de mooiste altijd in een hoek gehangen werden.”

In een tweede vertrek staan een aantal verschillend gekleurde, brandende zaklampen met de lichtende zijde op de vloer, zodat hun randen gloeiend oplichten. ‘Tijdens een verblijf in het Franse dorp Trégunc plaatste ik een zaklamp op de vloer om zo weinig mogelijk licht te maken,’ vertelt Van Tichel. ‘Toen ik daar later aan terugdacht, ontstond dit werk. Ik vertrek graag van schijnbaar toevallige handelingen of banale dingen waar bij nader inzien een andere, poëtische dimensie achter schuilgaat.’

Wie terugdenkt aan het werk dat Van Tichel onlangs maakte voor Lokaal 01, waarbij hij verschillend gekleurde balletjes aanbracht op alle plekken waar zich een gaatje bevond, of wie zijn tekeningen kent die gemaakt worden met een door een boor aangedreven veelkleurig potlood, zou kunnen denken dat hij een soort van minimale muziek maakt met kleuren. Ik vraag hem wat hij hiervan denkt.

Van Tichel: Het werk Trégunc is voor mij verbonden met het muziekstuk Leçon des ténèbres, dat gebruikt wordt als begeleiding voor het beurtelings doven van de kaarsen in een kerk… Ik heb ook eens een werk gemaakt dat verwees naar Silent Piece van John Cage. Daarvoor heb ik 152 elpees uitgesneden op CD-formaat, zodat enkel de uitloopgroef bewaard bleef. Eén omwenteling is 1,8 seconde. Vermenigvuldigd met 152 wordt dat 4'33"6'''. Zes tienden langer dan het oorspronkelijke stuk. Zoals Cage de aandacht wilde vestigen op omgevingsgeluiden, horen we hier het aleatorische geruis en gekraak van de uitloopgroef. Ik vond dat boeiend, omdat de CD absolute stilte beloofde… Ik heb de indruk dat een minimalistische benadering de mensen meer vrijlaat om hun eigen ding erin te zien. Ik hou ervan dingen te reduceren en zo open te laten plooien.


Montagne de Miel, 25 januari 2015