Hans Theys is a twentieth-century philosopher and art historian. He has written and designed dozens of books on the works of contemporary artists and published hundreds of essays, interviews and reviews in books, catalogues and magazines. All his publications are based on actual collaborations and conversations with artists.

This platform was developed by Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) in collaboration with the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp (Research group Archivolt), M HKA, Antwerp and Koen Van der Auwera. We also thank Idris Sevenans (HOR) and Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Michael Dans - 2012 - Daarna is het gedaan [NL, interview]
Interview , 1 p.




__________

Hans Theys


Daarna is het gedaan
Een gesprekje met Michael Dans



Michael Dans (°1971) stuurt mij net vier beelden op. Op één beeld herken ik vijf doodskisten die in elkaar passen als Russische poppetjes. ‘Het had mij getroffen,’ vertelt Dans, ‘dat we onze grootouders kennen en misschien onze kleinkinderen, maar dat het daarna gedaan is (‘On vit en petit groupe et pouf ça disparaît.’). De familie stopt in een leegte.’ Verder heeft hij een grote tekening (300 x 200 cm) van Oost-Indische inkt opgestuurd met de afbeelding van een grote en een kleine teddybeer (Father and Son) en twee poppen, een grote en een kleine, die aan het hoofd met elkaar vergroeid zijn (Eike und Berit, 2011). Het vierde beeld is een kleurenfoto die schijnbaar een meisje voorstelt (eigenlijk gaat het om een vrouw van 28 jaar oud) dat gemaskerd is en met de linkerarm op een stevige, vreemde manier een kat vasthoudt.

Ik ben getroffen door de thematische overeenkomst tussen deze beelden, die altijd iets met familie te maken hebben, met een symbiotische, misschien nooit eindigende kindertijd. Ik vraag Dans hoe hij tot het portret van de jonge vrouw is gekomen.

Dans: Vroeger tekende ik vaak beren, vertelt hij, die voor mij eigenlijk monsters waren, verbonden met een bedreigende seksualiteit. Maar dan merkte ik dat mensen ze ophingen in de kinderkamer.’ Daardoor ben ik naakte meisjes met knuffeldieren gaan fotograferen. Deze foto is een variant. De vrouw op de foto is Fins, maar in tegenstelling tot veel van haar landgenoten is ze geen vegetarische, dierenminnende feministe, maar iemand die soms wreed kan zijn. Ze is zelf kunstenaar en heeft eens een filmpje gemaakt waarop je ziet hoe ze een insect de pootjes afsnijdt, verbrandt en vermorzelt. Afijn, zowel zij als de poes waren al dat poseren al heel lang beu, zodat ze allebei een beetje verveeld voor zich uitstaren. Dat geeft de foto wel iets, vind ik. Het was een mooi moment. Ik vond het ook goed dat zij een muizenmasker draagt, maar duidelijk met de kat kan aanvangen wat ze wil.

- De beren zijn bedreigend voor jou?

Dans: Ja, als ik het bad zie leeglopen, door dat putje, met die gaatjes, denk ik aan het gezicht van mijn vader. En op een dag vroeg ik mijn moeder eens aan de telefoon een tekening van mij te beschrijven. Ze had het over een vrouw met een halssnoer. ‘Dat kan niet,’ zei ik, ‘dat heb ik nog nooit getekend.’ Later begreep ik dat het om een tekening van Batman ging. Tja, ze zagen niet dezelfde dingen als ik, dat is wel duidelijk.


Montagne de Miel, 31 mei 2012