Hans Theys is a twentieth-century philosopher and art historian. He has written and designed dozens of books on the works of contemporary artists and published hundreds of essays, interviews and reviews in books, catalogues and magazines. All his publications are based on actual collaborations and conversations with artists.

This platform was developed by Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) in collaboration with the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp (Research group Archivolt), M HKA, Antwerp and Koen Van der Auwera. We also thank Idris Sevenans (HOR) and Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Nedko Solakov - 2008 - Souvenir van een underdog [NL, interview]
Interview , 2 p.




__________

Hans Theys


Souvenir van een underdog
Enkele woorden over een installatie van Nedko Solakov



Van de uit Bulgarije afkomstige kunstenaar Nedko Solakov (°1957) is tijdens deze collectietentoonstelling een installatie te zien die is ontstaan in 1992 en door het S.M.A.K. werd aangekocht. Het werk bestaat uit ‘het idee van een Afrikaanse hut’, een aantal werken van andere kunstenaars die bijeengekozen worden uit de collecties van plaatselijke musea (in dit geval het S.M.A.K. en het Museum voor Schone Kunsten van Gent) en een aantal met de hand beschreven bordjes.
Bij een eerste benadering dient het werk zich aan als een alternatieve manier om bekende werken tentoon te stellen. Zelden hebben we de gelegenheid een werk van Warhol, Luc Tuymans, Jef Geys en Mary Heilmann naast elkaar te zien staan in een zandbak en in de buurt van een slangenhuid of enkele kokosnoten. Het is ook niet duidelijk of dit werk daarmee gediend is, maar die vraag is voor Solakov niet relevant. Wat hem vooral interesseert, vertelt hij, is de mogelijkheid een soort van verhaal te vertellen over de Afrikaanse verzamelaar, diens vrouw en twee broers en enkele kunsthandelaars die achter deze collectie schuilgaan. Voor Solakov gaat het om een beeldende manier om een verhaal te vertellen over een naïeve kunstverzamelaar. De verhalen die hij in één vloeiende beweging op de kartonnen bordjes aanbrengt, vertellen ons dus niets over de tentoongestelde werken of de installatie, maar over de fictieve figuur die ze zou hebben verzameld.
Ik hou ervan naar kunstwerken te kijken als gelukkige vruchten van een uit zichzelf gegroeide vorm. In die zin sprak dit werk mij meteen aan. Ook al vind ik het jammer dat de hut in het halfduister staat, ik zie ook wel hoe mooi het zwakke licht door het rieten dak filtert en een nieuw ritme en een nieuw sfeer toevoegt aan het stilleven. Ik hou van de vorm van het dak. Ik hou van de formele overeenkomsten tussen het zebravel en de werken ‘Camouflage’ van Tuymans en ‘Black Cracky’ van Mary Heilmann, maar ik hou niet van de bijbehorende verhaaltjes, op mij een racistische indruk maken. Het beeld dat erin opgeroepen wordt van een ‘Afrikaanse verzamelaar’ of een ‘great black man’ is infantiel en kwetsend. Ik vind de verhaaltjes ook niet grappig of verhelderend. Het zijn een soort van platvloerse inside jokes die steunen op het idee dat iemand de waarde van bepaalde westerse kunstwerken niet kent. Ik vroeg Sokalov wat hij hiervan vond:

Sokalov: In 1995 had ik daar al een hoogoplopende discussie over met een Amerikaanse dame, die beweerde dat ik het werk nooit in de Verenigde Staten zou kunnen tentoonstellen. Ze vergiste zich, enkele jaren later heb ik het werk toch in New York kunnen tonen, al zijn er wel veel negatieve reacties op gekomen. Wat willen die mensen toch? Ik kon toch moeilijk de hut van een eskimo gebruiken? In een iglo zou alles nat worden. Ik had een droge omgeving nodig om die werken in te plaatsen, dat was alles.

- Dat was in 1992. Maar nu zijn we zestien jaar later en bent u op de hoogte van de bezwaren van sommige mensen. Zou het niet mogelijk zijn toch een andere vorm te creëren?

Sokalov: Neen, ik ga er nooit iets aan veranderen. Het is wel zo dat ik mij in 1992 anders verhield tot mijn personage. Ik was nog niet internationaal bekend en ik bekleedde de positie van de underdog. Nu ben ik beroemd en verzamelen mijn vrouw en ik zelf kunst. We bezitten kleine werkjes van Fontana, Kabakov, Nam June Paik, Hirschhorn, Wim Delvoye en anderen. Als ik naar mijn collectie kijk, dan lijkt die wel erg veel op de collectie van mijn Afrikaanse verzamelaar…


Montagne de Miel, 18 juli 2008