Hans Theys est un philosophe du XXe siècle, agissant comme critique d’art et commissaire d'exposition pour apprendre plus sur la pratique artistique. Il a écrit des dizaines de livres sur l'art contemporain et a publié des centaines d’essais, d’interviews et de critiques dans des livres, des catalogues et des magazines. Toutes ses publications sont basées sur des collaborations et des conversations avec les artistes en question.

Cette plateforme a été créée par Evi Bert (Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) en collaboration avec l'Académie royale des Beaux-Arts à Anvers (Groupe de Recherche ArchiVolt), M HKA, Anvers et Koen Van der Auwera. Nous remercions vivement Idris Sevenans (HOR) et Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Paul Gees - 2015 - Twee makers [NL, review]
, 1 p.




__________

Hans Theys


Twee makers
Enkele woorden over het werk van Paul Gees en Wim De Pauw



In Galerie Van Den Berge in het Nederlandse Goes loopt momenteel een fijne tentoonstelling met werk van Paul Gees (°1949) en Wim De Pauw (°1989). Paul Gees is een zachtaardig man en schepper van uitgekiend werk. Wim De Pauw maakt bijzondere schilderijen, die het vorige jaar onder meer te zien waren in Croxhapox en Loods 12. In Loods 12 werd zijn werk opgemerkt door de galeriehouders Tom van den Berge en Joyce van Elzakker.

De bezieler van Loods 12, Vincent de Roder, is aanwezig op de vernissage. We kijken samen naar het schilderij dat zijn voorkeur wegdraagt: een werk met donkergroene partijen die op hun plaats gehouden worden door twee turkooisgeschilderde boorden, drie oranje lijntjes en een oranje geschilderd scharniertje, onderaan rechts.
De Pauw schildert met olie- en lakverf, maar ook met textiel, karton, houten panelen, spieramen, nietjes, schroeven, plexiglas en een spiegel. Met deze dingen componeert hij schilderijen die nadenken over diepte, versperring en doorkijk. Zoals Walter Swennen in zijn schilderijen soms een picturale (geen perspectivische of gemoduleerde) diepte creëert door een kleurvlak met een afwijkende textuur te creëren (bijvoorbeeld door het met een paletmes aan te brengen, zo hanteert De Pauw textiel of spieramen. De Pauw maakt geen assemblages: hij schildert met voorwerpen: hij gebruikt ze om een picturale diepte te creëren.
Ik merk op dat de kleinere werken sterker zijn, misschien omdat hij ze sneller durft achterlaten, maar ook omdat de grote werken vaak een geschilderd kader hebben.
‘Ik denk dat je gelijk hebt,’ zegt hij. ‘Als jongeman was ik voetballer. Ik ben naar de kunst geleid door het vroege werk van Raoul De Keyser. Voor mij zijn schilderijen een soort van speelvelden. In sommige werken blijft dat beeld bewaard.’ De tentoonstelling bevat ook een mooi, verknipt speelveld als discrete hommage aan De Keyser.
Paul Gees toont een reeks kleine werkjes waarin verzaagd hout onder spanning wordt gezet door er keien tussen te klemmen. Soms gaat het om essenhout, soms om HPL-plaat: onder hoge druk samengeperste laagjes hout. Het werk van Gees zoekt naar evenwicht. Essenhout is hard, maar ook soepel, door de lange vezels. Om die reden worden er stelen van gemaakt. Als Gees dit hout verzaagt (met cirkelzaag en lintzaag) en openspert, tast hij de maximale mogelijkheden van het hout af. Ook de sculpturen zelf zijn evenwichtsoefeningen, vooral de grote, monumentale werken. In het algemeen lijken de werken erg beheerst. Ik denk dat ze leesbaarder worden als je bedenkt dat ze vermoedelijk voortkomen uit een vorm van meditatie.


Montagne de Miel, 15 mei 2015