Hans Theys ist Philosoph und Kunsthistoriker des 20. Jahrhunderts. Er schrieb und gestaltete fünzig Bücher über zeitgenössische Kunst und veröffentlichte zahlreiche Aufsätze, Interviews und Rezensionen in Büchern, Katalogen und Zeitschriften. 

Diese Plattform wurde von Evi Bert (M HKA : Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) in Zusammenarbeit mit der Royal Academy of Fine Arts Antwerpen (Forschungsgruppe ArchiVolt), M HKA, Antwerpen und Koen Van der Auwera entwickelt. Vielen Dank an Fuchs von Neustadt, Idris Sevenans (HOR) und Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Tracey Emin - 2017 - Gelijmde broosheid [NL, interview]
, 3 p.




__________

Hans Theys


Gelijmde broosheid
Vijftien minuten met Tracey Emin



In de twee ruimtes van Xavier Hufkens loopt momenteel een soloshow met werk van Tracey Emin (°1963). In de dépendance maken we kennis met een wandsculptuur die bestaat uit fraaie, dunne neonbuizen, een film en twee reeksen met tekeningen die spreken over verlies. Soms lijken ze iets te zeggen over een verloren kind of de dood van een moeder, soms over een overleden minnaar. Het thema van het verlies en de onbereikbaarheid wordt verdergezet in de hoofdgalerie, waar tekeningen, schilderijen, een foto, een neonwerk en een monumentale bronzen sculptuur te zien zijn. De titel van de tentoonstelling, ‘The Memory of your Touch’, is afkomstig uit de roman ‘Lady Chatterley’s Lover’, waarin een vrouw vertelt te dromen dat haar overleden man zacht tegen haar aan komt liggen.

Ik mag precies 15 minuten met Emin spreken. Ze spreekt heel zacht. Ze komt broos over, al begrijp je dat ze niet over zich heen zal laten walsen. Ze lijkt gebroken, uitgeput, murw maar ze is niet verkrampt. Ik ben blij haar te mogen ontmoeten. Sommige tekeningen zijn aangrijpend en heel mooi. Het is een mooie, persoonlijke tentoonstelling geworden, die nergens openlijk autobiografisch of anderszins exhibitionistisch overkomt.

- Je grote sculptuur doet mij denken aan een zeemeermin.

Tracey Emin: Aan de achterzijde lijkt ze op een gigantische lul met enorme ballen. Maar dat was niet de bedoeling.

- Een zeeman die een sirene hoort zingen, zal vergaan. De zeemeermin geeft gestalte aan de onbereikbare liefde. Je tentoonstelling gaat over verlies. Ben je als kind in de steek gelaten?

Emin: Ja.

- Heb je ooit een miskraam gehad of een kind afgestaan voor adoptie?

Emin: Neen.

- Ik vind sommige tekeningen heel ontroerend. Ook omdat je niet weet of ze refereren aan het verlies van een kind, een geliefde, je moeder of jezelf. Het lijkt alsof ze zichzelf tot stand willen brengen, maar gewond zijn.

Emin: Dank je.

- Vorig jaar heb je je beroemde bed getoond in een ronde zaal in Tate Britain, samen met schilderijen van Bacon. Waarom Bacon?

Emin: Het werk van Bacon is emotioneel geladen, het vloeit voort uit zijn leven…

- Je bedoelt gebeurtenissen zoals de zelfmoord van George Dyer?

Mensen denken dat hij een chaoot was, omdat zijn atelier er rommelig uitzag. Maar ik vind dat uit zijn werk een grote controle spreekt. Hij wilde greep krijgen op de dingen. Ik heb onder meer een schilderij met een hond uitgekozen, waar volgens mij een grote controle uit spreekt.”

- Bacon was ook een gokker. Dat zijn mensen die zich inbeelden dat ze iets willen winnen, maar eigenlijk een verlies organiseren.

Emin: Gisteravond heb ik geprobeerd dezelfde gedachte op te schrijven, maar het is mij niet zo goed gelukt als jou nu. Je hebt gelijk. Als ik iets plan, tracht ik meteen het uiteindelijke verlies te voorzien.

- Ik was vooral getroffen door de sculpturale kwaliteit van je bed. Het is een prachtige sculptuur.

Emin: Dank je.

- Heb je het werk zelf opgesteld?

Emin: Altijd. Het wordt geconserveerd door Tate Britain. Alle onderdelen zitten in aparte zakjes met labels zoals ‘peukje met lippenstift’. Als ik het werk opstel, word ik altijd gefilmd, zodat ze het na mijn dood nog kunnen opstellen. Toen de mensen het werk vroeger zagen, reageerden ze geschokt. Vandaag zijn ze ontroerd. Het werk lijkt aan zichtbaarheid te winnen.

- We zouden misschien ook graag het onopgemaakte bed van Flaubert of Virginia Woolf zien?

Emin: De kunstgeschiedenis kent veel bedden, maar ze zijn allemaal geschilderd. Dit is het eerste echte bed… Vond je de tekeningen droevig?

- Ze spreken over droefheid, maar ze zijn gemaakt door iemand die de droefheid heeft overleefd. Dat vind ik hoopvol.

Emin: Mensen vragen mij altijd wat ik denk van het succes. Maar ze zien niet dat mijn succes een voorwaarde is om te communiceren. Ik moet werk kunnen maken om te overleven. Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd geworden. Ik ben moe. Zonder mijn werk zou ik verloren zijn. Mijn werk is de lijm. Zonder lijm zou ik uiteenvallen.

- Ik weiger je te geloven.

Emin: Als je wil kunnen we een experimentje wagen, maar het resultaat zou je niet bevallen.

- Anderhalf jaar geleden kocht je een schilderij van een Belgisch schilder.


Montagne de Miel, 1 september 2017