Hans Theys is a twentieth-century philosopher and art historian. He has written and designed dozens of books on the works of contemporary artists and published hundreds of essays, interviews and reviews in books, catalogues and magazines. All his publications are based on actual collaborations and conversations with artists.

This platform was developed by Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) in collaboration with the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp (Research group Archivolt), M HKA, Antwerp and Koen Van der Auwera. We also thank Idris Sevenans (HOR) and Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Koen Theys - 2016 - Fanfares, kalmte en wellust [NL, review]
Review , 1 p.



__________

Hans Theys

 

Fanfares, kalmte en wellust

Over een tentoonstelling van Koen Theys

 

Toevallig was ik getuige van de eerste stappen in de wereld van de beeldende kunst gezet door Koen Theys (°1963). Zo herinner ik mij een goudkleurig geverfde maquette naar de ‘Kruisafneming’ van Rubens die hij als vijftienjarige vervaardigde. Ook toevallig bevond ik mij twee weken geleden met hem in een kerk waar hij tijdens de jaren zeventig onder dwang menige uren heeft gesleten. Hij toonde mij een in barokstijl gebeeldhouwde, houten kansel die hem als kind al had betoverd. Wat hem verrukte, denk ik dan, zijn die vreemde, perverse krachten die aan logge materie een sprekende vorm kunnen verlenen en, als in het door Nietzsche bezongen Oude Griekenland, voortspruiten uit een ongetemde, schijnbaar overtollige energie, wars van alle kleinburgerlijke geplogenheden.

‘Mijn video’s en foto’s zijn pendanten van de grandioze konterfeitsels van de negentiende-eeuwse “artistes pompiers”,’ vertelt hij. En we begrijpen hoe hij naar cultuurverschijnselen kijkt: dwars door hun potsierlijke, al te menselijke pretentie, peilend naar de sculpturale, esthetische rechtvaardiging van hun bestaan. Zo vergezelde ik hem vijfentwintig jaar geleden eens op een zoektocht naar een bepaald soort huizen, die hij fotografeerde om er collages mee te maken (die in deze tentoonstelling te zien zijn). Het duurde zeker twee uur vooraleer ik begreep waar hij precies naar op zoek was: huizen die eruitzagen als villa’s, maar eigenlijk piepklein waren.

 

Traag draaiend

Behalve met een reeks grote foto’s die zijn hele oeuvre omspannen (waarvan ‘Fanfare, Calme et Volupté’ omwille van de Caravaggio-achtige kleuren mijn lievelingswerk is), kunnen we in deze tentoonstelling ook kennismaken met het videowerk ‘Death Fucking Metal’: een meesterlijke, minutieus digitaal ineen gepuzzelde en – zoals altijd bij Theys – monsterlijk traag tot stand gekomen compositie van klank en beeld, die zich voordoet als de registratie van een zich in real time afspelend, maar schijnbaar vertraagd en verhakkeld concert. De plichtsbewust uitgedoste bandleden en hun mythische gitaren, elektrische piano’s, drumstellen, versterkers en luidsprekers draaien rond op een schijf die heel traag langs de vele camera’s passeert, als een vermoeide draaimolen of een beduimeld driedimensionaal barokschilderij.

Theys, als jongeling zelf een begenadigd gitarist en songwriter, lijkt hier een röntgenfoto van een van de nieuwe religies te maken, maar niet zonder dat we ook hier zijn bewondering en fascinatie voelen voor de donkere, bevrijdende krachten die aan de basis liggen van elke beeldvorming. We kunnen niet wachten tot deze kunstenaar de centrale pronkruimte van de galerie ter beschikking zal krijgen voor een authentiek sculpturaal avontuur.

 

Montagne de Miel, 1 december 2016