Hans Theys is een twintigste-eeuws filosoof en kunsthistoricus. Hij schreef en ontwierp tientallen boeken over het werk van hedendaagse kunstenaars en publiceerde honderden essays, interviews en recensies in boeken, catalogi en tijdschriften. Al deze publicaties zijn gebaseerd op samenwerkingen of gesprekken met de kunstenaars in kwestie.

Dit platform werd samengesteld door Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen). Het kwam tot stand in samenwerking met de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (Onderzoeksgroep ArchiVolt), M HKA, Antwerpen en Koen Van der Auwera. Met dank aan Idris Sevenans (HOR) en Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

xpo - 2019 - Kris Vanhemelrijck - Honderd schrijversportretten [NL, concepttekst]
Tekst , 1 p.

 

__________

Hans Theys

 

 

Honderd schrijversportretten

Een tentoonstelling met werk van Kris Vanhemelrijck

 

 

Diep verscholen in de Zwarte Panter, het veelgelaagde huis der hospitaalridders, kranken van geest en andere betweters en warhoofden, zijn nu ter plechtige bezichtiging blootgelegd honderd zinderende schrijversportetten, uit kleur gevlochten door Kris Vanhemelrijck, die jarenlang boekwerk na boekwerk tot zich heeft genomen en gedistilleerd en omgezet in tastbare beelden en thans, eindelijk, de vruchten dezer volgehouden omgang met de letteren prijsgeeft aan de wereld zelf, ons dus, die mogen gaan kijken. Want intussen heeft de ervaring bewezen dat er, zoals Jorge Luis Borges al vermoedde, nooit meer dan één mens heeft bestaan, en dat wij allemaal schaduwen zijn van die ene, tegelijk luie en zenuwachtige mens die niemand kent. En zo is ook bewezen dat er maar één schrijver bestaat, van wie alle andere schrijvers nerveuze en nijverige schaduwen zijn. Gelukkig verplaatst de zon zich, en bestaan er wolken en nevels en gebladerte, zodat er veel schaduwen zijn, gelig en vervuld van dwarrelend stof zoals bij Proust, perelend in een perenboomgaard zoals bij Teirlinck, gestreept achter een betralied venster zoals bij Borges, en getrokken uit een grijs doods licht zoals bij Gerard Reve. En gelukkig zijn er mensen als Kris Vanhemelrijck, die zich de moeite getroosten alle nuances van deze schijngestalten vast te leggen, van deze schrijvers dus, om de illusie van hun bestaan te versterken en zo de troost hunner werken misschien meer binnen ons bereik te brengen. Waarvoor hier hulde.

 

 

Montagne de Miel, 30 maart 2019