Hans Theys is a twentieth-century philosopher and art historian. He has written and designed dozens of books on the works of contemporary artists and published hundreds of essays, interviews and reviews in books, catalogues and magazines. All his publications are based on actual collaborations and conversations with artists.

This platform was developed by Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) in collaboration with the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp (Research group Archivolt), M HKA, Antwerp and Koen Van der Auwera. We also thank Idris Sevenans (HOR) and Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

AureĢlie Gravas - 2013 - Gevaarlijk en prachtig [NL, review]
Review , 1 p.

 

 

__________

Hans Theys

 

 

Gevaarlijk en prachtig

Over het werk van Aurélie Gravas

 

Aurélie Gravas (°1977) woont in Brussel, waar ze behalve als schilder ook bekend is als lid van de groep T.A.L.E. (The After Lucy Experiment), waarmee ze, samen met Delphine Deghislage en Aline Bouvy, performances en tentoonstellingen organiseert, waarbij muzikale en visuele elementen zoals kostuums, schilderijen en handelingen gecombineerd worden (een beetje vergelijkbaar met Bissy Bunder in het Antwerpse). Momenteel toont ze schilderijen in een jonge Brusselse galerie die in verschillende landen tegelijk wenst te opereren en jonge kunstenaars zo een grotere zichtbaarheid wenst te bezorgen.

De schilderijen van Gravas blijven je verrassen, zelfs al ken je ze al. Ze zijn fris en scherp, ook al bestaan ze uit dunne, schijnbaar achteloos aangebrachte lagen olieverf. Ik vraag Gravas wat haar lievelingsschilderijen zijn in de tentoonstelling.

Ze duidt er twee aan. Het eerste omdat het de huidige reeks schilderijen heeft mogelijk gemaakt, het tweede omdat het als laatste schilderij van de reeks opnieuw een nieuwe weg lijkt te tonen. Vroeger schilderde ze ‘lege’ interieurs, bijvoorbeeld gedeelten van haar atelier. Op een dag was ze gestopt met een schilderij dat onder meer een tafeltje met wieltjes voorstelde, toen ze keek naar een animatiefilm met tekeningen van Topor waarin een groot ei voorkwam. Ze bevroor het beeld en schilderde een ei op het tafeltje in het schilderij. Dit was de eerste keer dat er binnen een van haar schilderijen een narratief element opdook dat ze niet vooraf had voorzien.

Het tweede lievelingsschilderij heet ‘Mr Hyde’. Ook hier was een narratief element ontstaan dat ze niet had bedacht. Ineens was er een ongedefinieerde figuur verschenen die haar deed denken aan Mr Hyde en aan de gevaarlijke experimenten van Dr Jekyll. ‘Omdat ik nu meer bezig ben met de huid van het schilderij,’ vertelt Gravas, ‘weet ik niet waar ik zal uitkomen, net als Dr Jekyll. Ineens herken je jezelf niet meer in wat je zelf hebt gemaakt en dat is prachtig. Gevaarlijk en prachtig… Ik bekommer mij niet meer om het narratieve, het oppervlak genereert zelf een betekenis die ik er niet meer aan hoef toe te voegen. Terwijl ik, toen ik iets narratiefs probeerde te maken, niks interessants voortbracht.’

 

Montagne de Miel, 28 april 2013