Hans Theys is a twentieth-century philosopher and art historian. He has written and designed dozens of books on the works of contemporary artists and published hundreds of essays, interviews and reviews in books, catalogues and magazines. All his publications are based on actual collaborations and conversations with artists.

This platform was developed by Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen) in collaboration with the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp (Research group Archivolt), M HKA, Antwerp and Koen Van der Auwera. We also thank Idris Sevenans (HOR) and Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Kasper Bosmans - 2015 - Hip en blits [NL, review]
Review , 2 p.

 

 

__________

Hans Theys

 

 

Hip en blits

Over een tentoonstelling van Kasper Bosmans

 

 

Momenteel kan u in de Brusselse kunstplek Komplot terecht voor de tentoonstelling ‘Yesterday Was Different’ met werk van Marthe Ramm Fortun en Kasper Bosmans. Volgens de website werd Komplot in 2002 opgericht als nomadisch curatorencollectief dat fungeerde als platform voor experimentele kunst.

‘Sinds 2010 heeft Komplot een vaste uitvalsbasis, een tentoonstellings- en productieruimte, in de buurt van Wiels in Vorst, Brussel. Komplot verplaatst de focus van een collectieve en nomadische structuur naar een meer professionele organisatievorm als curatorenkantoor om zo haar agenda uit te breiden tot een interdisciplinaire kunstpraktijk die continu zoekt naar vernieuwende formats en vormen van discours.’

Wat dit betekent, weet ik niet. De door dit collectief opgezette tentoonstelling die ik mij het best herinner (twee jaar geleden, in het HISK) getuigde niet van een specifieke of bijzondere aanpak en was niet poëtisch. Ze werd gedragen door een verhaaltje, dat niets toevoegde aan de tentoongestelde werken. Toch was ik nieuwsgierig naar deze tentoonstelling, al was het maar omdat ik het werk van Kasper Bosmans erg bewonder. Zou zijn werk op deze professionele curator-plek op een bijzondere, dienende manier getoond worden? Ik bezocht de vernissage.

Ik zag meteen dat Komplot een hippe plek is. Vrijwel alle mannelijke bezoekers hadden een baardje, zoals twintigers en jonge dertigers vandaag moeten hebben. Ik vroeg mij af of ze beseften dat ze daardoor allemaal op elkaar lijken. En ik vroeg mij ook af of de collectieve beharing van dit publiek iets te maken had met de kleurloze proliferatie van namaak-kunst en namaak-muziek die de wereld deze dagen overspoelt. Hoeveel wereldberoemde muziekformaties zouden er niet in elk land bestaan? En allemaal maken ze dezelfde namaak-muziek. Hetzelfde gebeurt in de wereld van de hedendaagse kunst. Iedereen lijkt steeds beter op de hoogte te zijn van de manier waarop je kunst moet maken, maar tegelijk lijkt niemand nog te weten dat een kunstwerk in de eerste plaats een persoonlijk afvalproduct is dat in het ideale geval ontroering oproept. De academisering van het kunstonderwijs, het bevorderen van zogezegd onderzoek in de kunsten en het prioritair subsidiëren van ‘professionele organisatievormen’ (in plaats van de kunstenaars zelf) leidt tot steeds meer gebakken lucht. Heel professioneel allemaal, dat wel, maar bijna nooit oorspronkelijk of naar de keel grijpend.

Bosmans en Ramm Fortun hadden een heel moderne, heel blitse sculpturale installatie gemaakt, waarbij met enkele Retsinaflessen en een beetje marmer het ‘idee’ van een Griekse tempel werd opgeroepen. Heel boeiend. Echte HISK-kunst. Ook lagen er twee schilderijtjes van Bosmans op de vloer, naast de ingang. Haastig kwam hij naderbij. ‘Ik weet dat je altijd zegt dat je nooit werk op de vloer mag leggen als het niet voor de vloer gemaakt is, maar ik doe het toch!’ Hij grinnikte. Ik ben benieuwd of hij er later nog zo over zal denken. Maar wel een heel bijzonder, curatorieel experiment! Dat is een feit dat zeker is.

         

 

Montagne de Miel, 9 april 2015