Hans Theys is een twintigste-eeuws filosoof en kunsthistoricus. Hij schreef en ontwierp tientallen boeken over het werk van hedendaagse kunstenaars en publiceerde honderden essays, interviews en recensies in boeken, catalogi en tijdschriften. Al deze publicaties zijn gebaseerd op samenwerkingen of gesprekken met de kunstenaars in kwestie.

Dit platform werd samengesteld door Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen). Het kwam tot stand in samenwerking met de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (Onderzoeksgroep ArchiVolt), M HKA, Antwerpen en Koen Van der Auwera. Met dank aan Idris Sevenans (HOR) en Marc Ruyters (Hart Magazine).

Panamarenko

Magnetische schoenen [Magnetic Shoes], 1966-1967
Object , 34 x 28.5 x 23 cm
leather boots, electric wires, switches

De Magnetische Schoenen vormen een sleutelwerk uit Panamarenko's begin­periode. Het betreft de rekwisieten van een happening die voor het eerst wordt uitgevoerd in de KVS in Brussel in 1967. Later dat jaar wordt de happening nog eens over­gedaan in een studio van de toenmalige BRT voor het programma Echo. De schoenen, volgens Panamarenko militaire bottines uit het voormalige Oostblok, komen uit zijn moeders schoenwinkel Goliatje in de Offerandestraat te Antwerpen.

"Die schoenen waren heel sterk: langs de buitenkant met van dat broebel-leder, en met houten stoppen in het rubber van de zoo!, wat verwijst naar een oude techniek van achter het IJzeren Gordijn."

Panamarenko frequenteert in die tijd de Stock Americain, waar grote hoeveelheden Amerikaans oorlogsmateriaal tegen spotprijzen worden verkocht. Hij koopt er een aantal elektrische motoren, demonteert ze en haalt er de koperen statorwikkelingen uit. De magneten in de wikkeling last hij op een staafje en hij sluit er vervolgens elektriciteit op aan. Het resultaat was verbluffend. Als ge daarmee aan een stuk ijzer kwam, kreegt ge dat er met geen geweld meer af! In een groen rugzakje (waar militairen hun walkietalkies in bewaarden) zitten de loodbatterijen om de uitvinding van stroom te voorzien. Door de stroom in de magneten afwisselend aan en uit te schakelen, kon ik ondersteboven aan een stalen plafond hangen en rondstappen. Ik dacht: dat kan ik dan tenminste toch al. Dat was een begin, al een beetje zoals vliegen. 

(bron: Hans Willemse en Paul Morrens, in: 'Copyright Panamarenko', 2005)