Hans Theys

 

___________

Hans Theys

 

Gedacht vanuit het gewricht

Over het werk van Simon Masschelein

 

Simon Masschelein (°1994) maakt scharnierende beeldhouwwerken, gedacht vanuit het gewricht. Hoe is dat gekomen? Rond hem lagen stukken hout, nooit langer dan anderhalve meter, mooie vormen zelf gekapt, en vanuit de wens hoger te kunnen reiken, hogere sculpturen te maken, als wankel gestapelde totempalen, ging hij zoeken naar manieren om deze stukken te verbinden, eerst gelijkend op de uitwendige koppelingen van prothesen aan het nog levende lidmaat, later de vorm krijgend van scharnieren. Eén sculptuur is gedacht vanuit een knie, een andere vanuit de manier waarop een dijbeen in het bekken past. Eén beeldhouwwerk, bestaande uit veertig kilo zelf vervaardigde ringen van albast, wordt enigszins omhooggehouden door een opgespannen kabel die, zelf vastgeklonken aan een ijzeren bol, in een beugel geklemd zit. Een vreemd tweedelig figuurtje, op twee wankele voetjes die gestalte geven aan een bescheiden contrapposto, klapt soms voorover. Een boomstam wordt bewerkt tot spiraalzuil, vervolgens uitgehold, gehalveerd en opnieuw verbonden met een houten schakel. Enzovoort. Het mooie aan het werk van Masschelein, aldus de ouden, is de manier waarop hij hout, steen en metaal zelf bewerkt en vervolgens combineert tot nieuwe vormen. Geen assemblages. Geen oud spul. Nieuw, krachtig werk met een nauwelijks verborgen tederheid, zoals wij het graag hebben.

 

Montagne de Miel, 1 mei 2019