Hans Theys is een twintigste-eeuws filosoof en kunsthistoricus. Hij schreef en ontwierp tientallen boeken over het werk van hedendaagse kunstenaars en publiceerde honderden essays, interviews en recensies in boeken, catalogi en tijdschriften. Al deze publicaties zijn gebaseerd op samenwerkingen of gesprekken met de kunstenaars in kwestie.

Dit platform werd samengesteld door Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen). Het kwam tot stand in samenwerking met de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (Onderzoeksgroep ArchiVolt), M HKA, Antwerpen en Koen Van der Auwera. Met dank aan Idris Sevenans (HOR) en Marc Ruyters (Hart Magazine).

KUNSTENAARS / ARTISTS

© Hans Theys
Fran Van Coppenolle - 2025 - Verrassende mengvormen [NL, essay]
Tekst , 1 p.

 

 

 

______________________

Hans Theys

 

Verrassende mengvormen

Enkele woorden over het werk van Fran Van Coppenolle

 

Fran Van Coppenolle (°1998) is een fijngevoelig, intelligent, gedreven kunstenaar. Haar werk omvat verrassende beeldhouwwerken, half beschilderde bas-reliëfs, voorbereidende studies op klein en groot formaat en olieverfschilderijen op 16 mm dik honingraatkarton. Al deze werken belichamen een dagelijks bevochten vrijheid. Ze hebben iets pneumatisch, zoals Walter Swennen het bedoelde: lichtvoetig, en zoals Plotinus het zag: berichtend over een onzichtbare, richtinggevende wereldgeest die schuilgaat achter het uitzicht van de dingen maar alles doordrenkt van betekenis, tederheid en betovering. Geen groter vreugde bestaat er voor de ouder wordende kunsthistoricus, al kaal onder zijn haar, dan kennis te mogen maken met het werk van jonge kunstenaars die de grenzen van de kunst verruimen. Dankzij hen blijft de wereld eeuwig groen en fris.

            De sculpturen van Fran Van Coppenolle ontstaan door gevonden voorwerpen te combineren met houten en metalen structuren die door een telkens andere schijn-symmetrie het beeld van vlinders, vogels of vliegtuigen oproepen zoals ook wolken dat kunnen, plooien in een kopkussen of schaduwen van bewegende twijgen. Gebogen ijzers creëren vlakken die worden opgevuld met gevonden textiel, dat aan de ijzers genaaid wordt. Toen ik haar werk voor het eerst zag in 2019 viel me meteen op dat ze dit textiel in twee richtingen laat bollen zoals carrosserieën. (Ik dacht aan het eindeloze hameren bij het bouwen van Panamarenko’s duikboot, omdat je staal niet in twee richtingen kan plooien. Ik denk aan Musk die aan Rogan uitlegt dat de Cybertruck zo hoekig is, omdat het gebruikte, vingerdikke staal niet gewalst of geperst kan worden.) De resulterende sculpturale vormen hebben iets figuratiefs, dus, zonder dat ze iets voorstellen. De figuratieve indruk komt voort uit de verdubbelingen, die we ook kennen van de natuur. Hierdoor vormen deze werken, zonder dat dit aanvankelijk de bedoeling was, een brug tussen de zogenaamd abstracte en figuratieve kunst.

            Hoe komen deze werken tot stand? Hoe vloeien ze uit elkaar voort? Sommige kunstenaars ontwikkelen het vermogen zich te laten uitdagen of zelfs leiden door de omstandigheden. De grote schetsen op dun papier ontstonden tijdens pogingen tot uitvergroting van kleine schetsen, waarbij het moeilijk was de materialiteit van houtskool, wasco, kleurpotlood en stift over te dragen op doek tot Van Coppenolles oog viel op de dunne papieren vellen waarmee ze de vloer had afgedekt. (Hetzelfde gebeurde met Sterling Ruby, die prachtige tempera-schilderijen maakte op het karton waarmee de vloer van een pas aangekocht industrieel pand was afgedekt.) Op een vergelijkbare manier kregen haar olieverfschilderijen een nieuwe vrijheid na de ontdekking van een grote voorraad honingraatkarton dat haar experimenten met verf, picturale ruimte, composities en materialiteit een minder pretentieus aanzicht verleent. De bas-reliëfs ontstonden na een uitnodiging werk te maken voor de trappenhal van een gerechtsgebouw in Nederland, waarbij het uitgangspunt was dat de werken de gebruikers niet mochten belemmeren. Ze ontstonden door metaal, hout en textiel op tekeningen te leggen. Ook mocht er uitsluitend brandveilig textiel gebruikt worden, dat altijd uniform van kleur is. Omdat textiel ruimtelijker werkt als het patronen vertoont, begon ze het te beschilderen. Zo ontstonden onvoorspelbare mengvormen tussen sculptuur en schilderij.

            Recent konden deze bas-reliëfs bewonderd worden in Galerie Pinsart in Brugge en de kunstplek Adaventura in Brussel. Bij Galerie P. in Oostende zullen voor de allereerste keer olieverfschilderijen op honingraatkarton tentoongesteld worden, in dialoog met mooi nieuw werk van Abigail Tulis.

            Fran Van Coppenolle is een solitair wandelaar, met een bijzondere aandacht voor dieren, planten, luchten en waters. Wie elke dag wandelt, ziet hoe de wereld er altijd anders uitziet. Alles is in eeuwige wisseling. Zo ook in haar werk, dat altijd verrast. Het is krachtig, strak, speels en bevrijdend. Mij geeft het zin om door te gaan.

 

 

Montagne de Miel, 15 november 2025