Hans Theys is een twintigste-eeuws filosoof en kunsthistoricus. Hij schreef en ontwierp tientallen boeken over het werk van hedendaagse kunstenaars en publiceerde honderden essays, interviews en recensies in boeken, catalogi en tijdschriften. Al deze publicaties zijn gebaseerd op samenwerkingen of gesprekken met de kunstenaars in kwestie.

Dit platform werd samengesteld door Evi Bert (M HKA / Centrum Kunstarchieven Vlaanderen). Het kwam tot stand in samenwerking met de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (Onderzoeksgroep ArchiVolt), M HKA, Antwerpen en Koen Van der Auwera. Met dank aan Idris Sevenans (HOR) en Marc Ruyters (Hart Magazine).

ESSAYS, INTERVIEWS & REVIEWS

Damien De Lepeleire - 2017 - Inferno’s Floor [EN, review]
, 1 p.





__________

Hans Theys


Friendly Fire
Nieuwe collages van Damien De Lepeleire


Twee jaar geleden, tijdens een residentie aan de Academia Belgica in Rome, kreeg De Lepeleire (°1965) aandacht voor de schijnbaar louter ornamentele toevoegingen aan de architectuur van de middeleeuwen, de renaissance en de barok.  Dit leidde tot een studie van marmeren vloeren (bijvoorbeeld de middeleeuwse cosmati) en de mozaïeken van de Romeinse oudheid. Een van de dingen die hem fascineren is hoe het gebruik van vierkante steentjes heeft geleid tot een visuele vereenvoudiging en een ontmoeting tussen kleur en geometrie die pas in de twintigste eeuw haar intrede heeft gedaan in de schilderkunst. ‘Inferno’s Floor’, de reeks collages die hieruit is voorgekomen, vormt zo een eerbetoon van de zogenaamd hogere kunsten aan de toegepaste kunsten en de ambachten.

De Lepeleire reconstrueert antieke mozaïeken of verzint er nieuwe. Als meester-schaarhanteerder, die in 1997 pornografische foto’s uitvergrootte waar hij de afbeelding van de uitgestalde dames had uitgeknipt, of die jarenlang ‘pop-ups’ vervaardigde (opzwellende, uitgeknipte afbeeldingen van sculpturen), knipt hij fragmenten uit krantenpapier of kunsttijdschriften om ze in feestelijke schikking aan te brengen op een getint doek. Zo werpt hij een schuin licht op de patronen van marmeren vloeren, het hoofd van een ‘fauvistische’ antieke medusa of een strijdlustige, poserende Mike Tyson. Dit is verbazend werk, lichtvoetig en serieus tegelijk, nauw verbonden met De Lepeleires vorige werk, maar wederom volstrekt nieuw en fris.


Montagne de Miel, 22 november 2017