Hans Theys

 

__________

Hans Theys

 

 

Een sprokkelend fotografe

Over het werk van Zena Van den Block

 

De eerste werken die ik van Zena Van den Block (°1995) zag, waren een schijnbaar oubollige diavoorstelling van vakantiebeelden, gebaseerd op digitale beelden die afkomstig waren van Google Streetview, en illustraties van artikels op Wikipedia, waarbij telkens een stukje van het eigen lichaam in beeld kwam. Vandaag zijn er lenticular prints op basis van telkens drie prentbriefkaarten die zonsondergangen voorstellen, een puzzel van de Mona Lisa met een aantal verdwenen, door toeschouwers gekochte stukken, lichtbakken met uitvergrote foto’s van filmsterren die door iemand jarenlang in een portefeuille werden bewaard of collages met plastic namaak-fineer op basis van in te kleuren tekeningen van bloemen (met genummerde kleurvlakken).

We ontmoeten hier een verrassend beeldhouwster van collage-achtige beelden, die in ultimis altijd fotografe blijft, én sprokkelaarster van beelden en voorwerpen die haar om gelukkig onduidelijke redenen ontroeren of aanspreken.

Een ander mooi voorbeeld van deze attitude is de publicatie van drie boekjes met foto’s die zogezegd gemaakt werden in opdracht van een kunstenaar die Prütscher heet. De boekjes bevatten de gebruikelijke snapshots van bevreemdende, poëtische, ongemakkelijke of grappige sitiuaties in de openbare ruimte: een auto die werd bedekt met een zeil, een vreemd verkeersbord, affiches voor een verloren poes enzovoort. Foto’s die veel beginnende fotografen maken en graag maken, maar onmogelijk kunnen publiceren omdat ze weinig oorspronkelijk zijn. Tot we ze gebundeld zien in deze publicaties, geïnspireerd door de naam van de werkelijk bestaande Oostenrijkse architect en ontwerper Otto Prutscher (1880-1949), waardoor ze ineens wél als foto’s getoond kunnen worden. Een prachtige, bevrijdende verschuiving van het perspectief, vergelijkbaar met de unieke kadrering van een fotograaf.

 

 

Montagne de Miel, 1 april 2020